Eerbetoon aan Félix Umansky, een leraar neurochirurg (2024)

De dokter is al met pensioen gegaan als hoofd van de dienst.Hij is adviseur van het ministerie van Volksgezondheid van Israël, zorgt voor externe kantoren, is een consultant in complexe zaken en blijft onderzoeken en onderwijzen, zowel in Jeruzalem als in de Verenigde Staten, waar hij een maand per jaar reist om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven om zijn kennis te geven in het Henry Ford Hospital in Detroit.

Een van de taken die de meeste tevredenheid gaven, was het opzetten van het bewoners- en fellowship -programma (medische training voor degenen die de woning al deden) buitenlanders in Israël en waarschijnlijk een van de grootste ter wereld.Umansky maakte zich vooral tijdens zijn carrière zorgen om nieuwe generaties neurochirurgen te trainen met de pijlers van toewijding en empathie met de patiënt, academische excellentie en constante training.Hij legde speciale nadruk op de artsen die het Hadssah -ziekenhuis binnenkwamen, waren Latijns -Amerikaans, iets dat hem met trots vervult.

"Het maakt me blij om te weten dat de service heel goed blijft werken en dat ik bijna alle neurochirurgen zou kunnen trainen die er vandaag zijn. Ik nam Argentijnen, Venezolanen, Brazilianen, Panamaniërs, alle mensen van groot talent en met dat zo specifiek dat We hebben wie we zijn geboren in deze landen en dat het het grote vermogen is om zich aan te passen en te leren, de waarde van vriendschap, het feit dat het extravert, humor en een speciale link met de patiënt is, "zegt hij met emotie.

Verdediger van openbare ziekenhuizen, de Rosario is van mening dat de gezondheid moet werken onder de baan van de staat, met identieke toegang tot alle burgers.Hij vermeldt ook even onmisbaar de steun van de basis, zoals degene die hij heeft gemaakt (en blijft ondersteunen) in het Hadssah Hospital, dat werd ontwikkeld door de wil van een groep zionistische vrouwen uit de Verenigde Staten, of de Rosario Medical Sciences Foundation die de bijdragen van instellingen en bedrijven voor het Centennial Hospital beheert.

"Het is dat gezondheidsbudgetten overal schaars zijn, omdat ze afhankelijk zijn van een politieke beslissing, daarom moet je altijd je toevlucht nemen tot filantropie," reflecteert hij.

Naast het herkennen van welke problemen er zijn en daar, benadrukt Umansky dat in Israël "bijna allemaal in openbare ziekenhuizen worden behandeld. Hij die een privéarts wil, betaalt een pluspunt, wat ook niet duur is", zegt hij.

Meer ontspannen dan in zijn dagen als fulltime arts, zegt de neurochirurg dat het hebben van meer tijd om sommige dingen te doen die hij leuk vindt, of zelfs niets doet, iets is dat hij veel waardert."Van 7.30 tot 17 werk ik nog steeds, maar mijn telefoon klinkt niet langer bij het ochtend Jaren, "zegt hij.Umansky was altijd verliefd op muziek, tot het punt dat hij deelnam aan een jazzband die bestond uit neurochirurgen over de hele wereld, een activiteit die hem grote voldoening gaf.

- Het is 50 jaar afgestudeerd aan de faculteit der geneeskunde ...

-Zo is het.Ik ontving mezelf in Rosario en ik was hier tot 1972. In feite begon ik wat neurochirurgie te doen in Clemente Alvarez.In 1973 ging ik naar Israël en begon in juni mijn woning in het ziekenhuis van de Universiteit van Tel Aviv.Een paar maanden later kwam Yom Kipur -oorlog en ik werkte als arts tijdens de oorlog, opererend.Men zou kunnen zeggen dat mijn carrière als specialist begint in 1973 en tot 1981 in Israël doorgaat.Toen reisde ik naar de Verenigde Staten en werkte daar vier jaar, totdat ze me vroegen om terug te keren naar het Hassah -ziekenhuis in Jeruzalem, iets waar ik nooit spijt van zal krijgen.Het was een enorme ervaring om door dat openbare ziekenhuis te reizen.

"Is ziekenhuisgeneeskunde daar erg relevant?"

"Het is het belangrijkste."Hissa was de ziekenhuisschool van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, het meest, omdat het een universiteit is die is geclassificeerd als de belangrijkste ter wereld.Het was erg transcendent voor mij, ze ontvingen me heel goed.Toen was er een wedstrijd en won het hoofd van de dienst, waar ik bijna 20 jaar was.Het team dat vandaag met trots is, praktisch allemaal waren mijn bewoners, de overgrote meerderheid Latijns -Amerika.Die bewapende een ketting ... nu moeten er minstens zes Latijnse professionals zijn die de 7 jaar wonen doen en terugkeren naar hun plaats van herkomst.Ze leren de taal omdat de meeste geen Joden zijn.Daar heeft de selectie van de beste artsen niets te maken met religie, in tegenstelling tot wat meestal wordt gedacht.Er zijn mensen van verschillende plaatsen in Latijns -Amerika, er zijn Palestijnen.Ik benadruk dit om te zien dat er geen discriminatie is.

- Hoe is een professional die in Argentinië is getraind, bijvoorbeeld om in een ziekenhuis als de Hassah te werken?

"Ik zou zeggen dat de moeilijkheid pas in het begin is, door de taal."Daarom volgen ze zes maanden intensieve lessen.Velen hebben geen idee van Hebreeuws.Zelfs het schrijven van personages zijn anders.Maar ze zijn jong en leren snel.Het is verbazingwekkend hoe ze met de computer in het Hebreeuws schrijven, vele malen beter dan ik die ik daar ben!Uiteraard moeten ze voldoen aan bepaalde formaliteiten van academische documentatie, maar zich heel gemakkelijk aanpassen aan alles.We hebben alle beschikbare technologie, dingen die ze hier nooit hebben gezien, maar ik verzeker je dat ze leren ...

- blijft technologisch het grootste verschil tussen wat er wordt gedaan in Hadassah en wat we kunnen doen in een stad als Rosario?

"Op een bepaalde manier, maar ik denk dat het aan de andere kant meer gebeurt."Omdat soms zeer relevante dingen hier zonder technologie worden gedaan."Je krijgt," zoals we zeggen.En dat is een zeer kenmerk van ons.Maar het grote verschil is dat in Latijns -Amerikaanse landen het beste medicijn meestal op particuliere plaatsen wordt gedaan (zoals in andere landen).Dan is er een medicijn dat op de markt is gebracht.Ik denk dat het een academische geneeskunde moet zijn en wordt gedaan in universitaire ziekenhuizen waar elk geval wordt besproken, waar complicaties worden besproken, waar het milieu volledig academisch is en de mensen die werken uiterst getraind zijn en natuurlijk concurreren.Daar hebben we ook budgetproblemen omdat het uiteindelijk een politieke kwestie is, die beslist en onder welke parameters wat is het gezondheidsbudget?

"Is het nodig om altijd na technologie te rennen?"

"Het is een complexe kwestie, denk ik niet, althans niet in alle gevallen."Soms is het buitensporige gebruik van technologie een kwestie van bedrijfslobby, zoals apothekers, die bijvoorbeeld een geweldige lobby hebben in de Verenigde Staten.Iets waarmee het heel moeilijk is om te vechten.Je kunt niet tegen technologische ontwikkeling zijn, maar het overtollige is dat niet, dat is nooit goed.

- Wat zijn de meest voorkomende problemen die tegenwoordig neurochirurgie aanpakken en wat komt er in de vooruitgang in de specialiteit?

- We hebben veel subspecialiteiten zoals pediatrische neurochirurgie, kolom, oncologische en functionele neurochirurgie die misschien wel de meest ontwikkelende tak is.Neuro -astimulatie met katheters of elektroden in de hersenen voor die van Parkinson, wanneer de patiënt niet op medicijnen reageert, is dit iets dat wordt geïmplementeerd.Nanotechnologie en sterk.En het gebruik van deze elektroden voor depressie en andere psychiatrische problemen wordt bestudeerd, zelfs om extreme obesitas te behandelen.Dit deel gaat zich veel ontwikkelen.

"Vandaag een ander belang voor de rol van de patiënt?"Wat kijk er naar?

- Het geeft meer relevantie voor de kwaliteit van leven dan voor de jaren van het leven.Voordat de chirurgen de hele tumor wilden krijgen, haal je de hele tumor eruit (benadrukt), maar soms pogt het ego van de superchirurg tegen de patiënt.Als ik alle tumor eruit haal, maar ik verlaat die persoon zonder te kunnen zien of niet in staat zijn te bewegen, moet je erover nadenken.De waarheid is dat in de mortaliteit van de neurochirurgie veel is gedaald, maar ook morbiditeit, omdat de kwaliteit van leven in toenemende mate in aanmerking wordt genomen.De patiënt moet perfect weten wat er met hem gebeurt.Daarom waardeer ik ook de second opinion.Ik ben daarvan overtuigd.Ik vertel een persoon die moet opereren en ik stel meteen aan dat je nog een overleg moet maken.Het is een onmiskenbaar recht van de patiënt.Het is acceptabel en aanbevolen.

- Wat is vandaag het grootste probleem van de geneeskunde?

-Het tijdgebrek.Degene die kantoor maakt, heeft 40 patiënten op één dag.Dat gebeurt meestal in Rosario en overal.De professional is bij de computer;Zodra hij met de patiënt praat, geeft hij de studies aan en misschien raakt hij het niet eens aan.Die essentiële tijd ontbreekt.Het bereiken van die empathie die zo belangrijk is.Ik sta er altijd aan dat studenten daarmee: je moet de patiënt behandelen alsof hij een familielid was of alsof je jezelf was.

"Is het een van de artsen die ver boven de patiënt zijn?"

"Ik zou nooit afstand kunnen nemen."Dat mijn Argentijnse training misschien invloed had.Ik weet het nu niet, maar ik leefde in dit land een tijdperk waarin de dokter een heel speciaal figuur was voor de persoon, voor de familie.Ik herinner me dat ik op een gangpleeg in Entre Ríos tot 1400 woonde, ik kwam uit een familie van bescheiden afkomst.En toen Dr. Emir Alvarez Gardiol thuiskwam, kwamen mijn ouders naar buiten om op hem te wachten en hij arriveerde met die kans, zo vriendelijk, zo bewust van wat er gebeurde.Ik denk dat hij op zekere zin het was die me de liefde voor geneeskunde heeft bijgebracht.Ik was toen een kind van 10, 11, 12 jaar.Op een onbewuste manier, het idee om medicijnen te volgen, maar dat medicijn van nabijheid en uitgeoefend met empathie in mij gezaaid.Die van de arts die de patiënt die plaats zo relevant gaf dat hij hem uniek maakte.

Zie Reacties